Hypernova

Thursday, November 12, 2009

by Josh S. Henaman
photos by M'Lou Elkins

It has to be said. You just can't get away from it. And we're pretty sure the band members themselves are probably tired of seeing it reiterated over and over in article after article, headline after headline… and we're going to be the first to disagree with it.

Hypernova is not an Iranian band.

Okay, on the surface that is not exactly true. The band IS from Tehran, Iran and if there ever was a poster child for being an "underground" rock band, try honing your craft under a regime where the threat of arrest and physical harm for even humming a hook from Western music was a distinct possibility. It was in this atmosphere that Hypernova forged their sound, perfected their licks and built a reputation for pure rock.

In the U.S., about the only experience the majority of Americans have had with a society in which music was outlawed under penalty of imprisonment or death was in watching the antics of High School everyman Ren McCormack in Footloose. Needless to say, we've been pretty sheltered if the only example we can pull is a pop culture bit o'cinema starring Kevin Bacon.

So why are we going as far to say Hypernova is not an Iranian band? If the show at the Henry Fonda Theatre in Hollywood was any indication, Hypernova is so much more.

Amidst an orchestral trumpeting anthem, the guys of Hypernova walked onstage one by one to face a steadily growing crowd of Goths there to see headliners, The Sisters of Mercy. With the whirl of guitars and frantic drumbeats, dapper lead singer Raam hugged the microphone close and started with "Somewhere Far Away." In a deep baritone cry, Raam held the mic in a death grip and for that first song didn't venture from that one spot. With lyrics such as, "This world is not for the feint of heart," the lack of audience interaction on the first song almost seemed to say that Raam was keeping this song close. It was for him. It was for the band. And it was an homage to everything they have been through. Once the song ended, Raam finally acknowledged the audience with a slight bow of thanks.


After that brief bit of tribute to their past, Hypernova opened up to the here and now with "Universal," a somewhat poppy, finger-snapping riff that the Hollywood crowd embraced in a frenzy of applause. If you were to say Raam played to the crowd as a cool and confident frontman, you would then have to point out guitarists Kodi and Poya as the band's chaotic side. For every smooth slide that Raam gave the audience, the two guitarists followed it up with battling energetic grinds to the forehead. Their camaraderie quickly became apparent during the song "Sinners," and the members showed that they are destined to riff and play off each other much like the greats of rock history.

That's not to say bassist, Jam, and drummer, Kami, didn't play their part. It's hard to imagine "Somewhere Far Away," without the soul-crunching bass or the cymbal crash of "Universal." As much as Raam and Kodi bounced off each other, Kami and Jam filled in the gaps and brought it all together.

On tour with the Sisters of Mercy for the better part of a month, Hypernova is promoting their upcoming release, "Through the Chaos." With highlights of their live performance being, "Lost in Space," "Viva La Resistance" and the final song, "Fairy Tales That Don't Have Happy Endings," it looks and sounds like the album is going to make a few Best of 2009 lists.
One standout of the evening was the haunting "American Dream." Starting off with some post-60's groovy grind that had an end-of-summer vibe, the song showcased Raam, now on guitar. Simply put, "American Dream" has an opening that feels like a gut punch of reality to anyone with even a bit of knowledge of the band's past. The song itself felt more personal than any other and with the opening lyric, "I know I'll never go back home again," it brought to the forefront that no matter what, you can never go back to how it all began. Everyone has a story and everyone knows how they came to be where they are. The song itself is a warning against becoming the cold, plastic and easily packaged product for the consumer at the expense of your beliefs. "Is this what we really want?" The band seems to ask itself that very question.


And it was that song, "American Dream," that truly cemented the belief that Hypernova isn't simply an Iranian band. They're a band that is going to show the world it doesn't matter who your influences are and it doesn't matter what side of the street you picked up that guitar on. All that matters is you do what has to be done in order to get where you need to go.

"All I ever wanted was to rock and roll."

That lyric says it all.

Biography:

The modern political underground crunch dance-rock band Hypernova were hatched in a most unlikely locale -- Tehran, Iran. Between their debut in 2000 and their international breakout in 2004, the ensemble had been performing to a growing audience, albeit under strict veils of secrecy in their homeland. In Iran, the vast majority of the population is in their twenties, and listening to Western music is illegal since Iranian President Mahmoud Ahmadinejad banned it in December of 2005. Bassist Jamshid and lead vocalist/guitarist Raam met at a military camp in Iran. Raam, whose vocal style has been linked to Joy Division frontman Ian Curtis, lived in Eugene, OR, for several years in the 1980s before returning to the Middle East, and formed the group with drummer Kami, second guitarist Kodi, and rhythm guitarist Poya. Though suffering from a limited access to the music they enjoyed, they were influenced by Sisters of Mercy, the Strokes, Arctic Monkeys, the Kings of Leon, the Ramones, NOFX, and Queens of the Stone Age. With an aspiration to be heard in the United States, their dream became a reality In 2007, where a casual application over the Internet garnered an invitation to play at the South by Southwest Music Conference in Austin, TX. But legal issues blocked their visas and prevented their appearance in Texas, and they were stuck in Dubai.

Their consolation prize was a onetime appearance at the club Fat Baby in New York City on the Lower East Side, made possible with help from New York Democratic Senator Charles Schumer. From there, despite marginal attendance, the ball started rolling for Hypernova, as editors from MTV and The New York Times heard and touted them, as did ABC News, Telegraph UK, and NPR, who all conducted interviews with the bandmembers. Eventually they moved to Los Angeles while splitting time in New York City; produced a limited-edition EP, Who Says You Can't Rock In Iran?; worked on their debut album, Through the Chaos, produced by Herwig Maurer; and explored further performance opportunities. In 2008 they toured as the opening act for their idols Sisters of Mercy. Critics have compared them to Bauhaus and Interpol, and they have been featured on the VH1 television network. Interestingly enough, Hypernova sing their lyrics in English.

"زهربازی نقدستان رحم ندارد ...چون نفی انسانیت؛بردگی مزدی ونا برابری سرمایه رحم ندارد"

پیشگفتارنامه

با توجه به طنازی بعضی از پدیده های عالم لیبرالیسم به رسم ادب و به زبان خودشان کمی ترشح مزه نموده سپس خدمت پیشنهادات مزخرفشان در باب دموکراسی و اخلاق مداری سیاسی خواهم رسید.

در آستانه 16 آذر اخبار جالبی شنیده میشود...اعضای مرکزی دفتر تحکیم ،ناگهان در یک عملیات عجیب و غریب بازداشت میشوند! در همین راستا و در گوشه ای از دانشگاه عده ای جمع شده اند و بحث سیاسی میکنند...به رسم ادب وتقلید از اربابان دموکراسی و ناجیان حقوق بشر،برای استیلای عدالت کمی سمع، استراق میکنم...: مگر چه کرده اند؟ واقعا که احساسات هر انسان آزاده ای جریحه دار میشود...مگر تحکیمی های نازنین و پاک ما چکار کرده اند که این گونه تاوان پس میدهند؟ واقعا که دفتر تحکیم و اعضایش در کشاکش چه مبارزه عمیق وانسانی ای قرار دارند...هیهات من ال.....

اما هرچه تامل نمودم نه آن گوشه از دانشگاه را جستمی ،نه عده ای که چنین مشغولیات منزه و آسمانی ای میپنداشتی. برای حل مسائی این چنینی نیز باید از آخرین متدهای تست زنی(مچ گیری) استفاده کردمی ،زین رو چندین گزینه را طرح کرده به یافتن اسرار ذات خلقت این اصوات همت گماشتمی...اول اینکه، یحتمل اینجانب دارای چشم بصیرت نمیباشم. دویوم، این که کائنات هم ازاین ظلم به ستوه آمده داد فغان برآوردندی سیوم،اصوات از پدیده هائی ریز میکروسکوپی ساتع میگردندی و نیاز به تسلح عینین واجب آمدی وبالاخره چهارم،هیچ کدام (سرکاری).از آنجا که در تست زنی(مچ گیری)از چالاکی و بی باکی فزاینده ای رنج میبردمی، بر آن شدم جهدی نموده در راستای اعتلای جنبش دانشجوئی مبادرت به شناسائی منبع اصوات نمایم .طبق قانون اول(مصوبه بسیج دانشجوئی)، نمیشود گوش بصیرت داشت و چشم بصیرت نداشت،در ضمن حالت اول گزینه دو را نیز به نفع قانون کذائی حذف مینُماید.در ضمن از آنجا که مبارزان با اخلاق عرصه دانشگاه(تحکیم وحدت و لیبرالها) در بند مخوف 209 به سر میبرند (قضیه جدیه بابا)پس گزینه سیوم کلید حل معمای ما میشود.باشد که از صدقه سر پیشرفت علم انواع جدیدی از موجودات و جریانهای چند منظوره و کلونیهایشان را شناسائی کردمی و شناسنامه این پدیده ها را با میخ طویله بر تارک آسمان تعلیم و تعلم کوبیدن یابم ،امید است که مقبول افتد.

روزشمار نامه

30 مهرما بر افراشته شدن مجدد پلاکاردها وخواسته های سرخ دانشگاه(اه اه بازم این دانشجوا حرف دل مردم رو زدند... بازم گفتن آزادی و برابری!!! چیکار کنیم که اینا دیگه حرف دل اکثریت رو نزنن و بذارن ما در یک صبح دل انگیز از خواب بیدار شیم و بگیم خدایا سایه لطف کار مزدی و نابرابری جنسی رو از سرما کم نکن).

2آبان مهدی عربشاهی متذکر میشود چپها اخلاق سیاسی را رعایت کنند ومراسم مستقل برگذار کنند.

تبصره)

تعریف اخلاق سیاسی:

پدیده ای همزاد با ناکامیهای دفتر تحکیم و لیبرال دانشگاه ؛ نقدی از روی عقده های ناشی از باخت سیاسی که به تازگی از جزیره های من در آوردی به سمت دا نشجویان پرتاب شده است.مبادیان دموکراسی و حقوق بشر در ایران معتقد هستند در شرایط کنونی ایران، برافراشتن شعارها و مطالبات عده ای کثیری از دانشجویان که اجازه خواندن بیانیه هاو سرودهای فاشیستی -ارتجاعی ای همچون ای ایران ونسخه های تحکیم وحدت را نمیدهند و در عوض بارها و بارها سرود انترناسیونال را با قدرت میخوانند، عملی غیر اخلاقی بوده؛بنا بر این از این به بعد هر کسی عقایدش با دفتر تحکیم و برنامه های از پیش تعیین شده و زمان بندی شده اش ( با هدف فشار ازپائین و گفتگو از بالا برای گرفتن سهم از حاکمیت،بخوانید تاراج) متفاوت باشد،از مراسم و برنامه های تحکیم و حدت(حوزه ودانشگاه)اخراج میگردد .

5آبان رشید اسماعیلی در مطلبی با نام :پیشنهاد به دوستان کمونیست(لنینیست-حکمتیست)به کمونیستهای دانشگاه میگوید که ...صفوفمان را کاملا از هم جدا کنیم.

14 آبان انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر با صدور اعلامیه ای حرکت دانشجویان سوسیالیست را عملی غیر اخلاقی و ضد انسانی دانست!

در همین روز علی عزیزی عضو مرکزی دفتر تحکیم بدون ناگهان بازداشت و به بند 209 منتقل میگردد.

18 آبان علی نیکونسبتی هم با همین شیوه بازداشت وبه بند209 منتقل میشود.

سومین علی این داستان(وفقی) نیز در نمایشی مظلوم نمایانه از اطرافیان طلب حلالیت مینماید و از برادرعلی ها میخواهد که استوار باشند.

شکست نامه

این مبارزه و کشمکش در آستانه 16 آذر راه به کجا دارد؟از طرفی آمریکا جایزه "آنی تیلور" را به پاس مبارزه بی امان با کمونیسم به "امیر عباس فخرآور" میدهد واز طرفی دیگر" تحکیم وحدت و لیبرالیسم" به جان کمونیسم در دانشگاه افتاده اند.حشمت اله طبرزدی به زندان میرود و سازگارا و افشاری در صدای آمریکا عرض حال میفرمایند.ترس از حظور یک قطب قوی سوسیالیستی و مهمتر از آن تلا ش جدی برای کسب قدرت سیاسی توسط کمونیستها، تمامیت ارتش ارتجاع داخلی و خارجی را در کمپین آنتی انسانیت بسیج کرده است .اما به راستی امروز در کدام گوشه دانشگاه چنین اصوات عجیب و غریبی به گوش میرسد؟ چه کسی است که بازداشتها و سناریوهای تحکیم و وزارت اطلاعات را باور کند؟ دفتر تحکیم کدام افق را پیش روی آینده دانشجویان باز میکند؟امیر عباس فخرآور در ایران چه جایگاهی دارد؟تحلیلهای خبرگزاریهای آمریکائی و اروپائی چه هدفی را پیش رو قرار داده اند؟

انجمن اسلامی پلی تکنیک نیز به عنوان تنها سنگر دست و پا زدن تحکیم ولیبرالیسم دانشگاه کاملا شناخته شده و پایگاهی در پلی تکنیک ندارد.زمانی که چپ(منظور کمونیستها) دانشگاه در اعتراضهای گذشته و بدون سازماندهی با چراغ خاموش در اعتراضات شرکت میکرد،به عنوان چپهای سر به راه ، مطیع وبا اخلاق شناخته میشدند.اما امروزکه جنبش سوسیالیستی دانشگاه نه تنها سازماندهی دارد و به صورت علنی فعالیت میکند ،بلکه اجازه فعالیت و پیشروی به نهادی ارتجاعی همچون دفتر تحکیم برای سوء استفاده از فضای اعتراضی مردم را نمی دهد؛ محکوم به بی اخلاقی وفرصت طلبی است؟چگونه است تا زمانی که تحکیم مهر مالکیت به جنبش دانشجوئی میزد و با علم به حضور دانشجویان چپ و سوسیالیست درصفوف اعتراضات دانشجوئی خود را ولی آن میدانست، بحث از بی اخلاقی و اپورتونیسم نبود؟ امروز که مالکان اصلی دانشگاه و جنبش دانشجوئی نه به قصد مالکیت اعتراضات که هدفی بس کوچک و پیش پا افتاده است، بلکه با هدف کسب قدرت سیاسی و اعلا م موجودیت طبقه کارگروزحمتکش در جامعه به میدان میآیند دادگاه دموکراسی تحکیم و لیبرال دادش به هوا میرود؟ عزیزان لیبرال ازاین توهم آگاهانه و ناآگاهانه بیرون بیائید.فضای اعتراضی دانشگاه سه ضلعی نیست؛تلاش جبهه ملی مذهبی حاکمیت،لیبرال وابسته و امثالهم با تمام توان و نیروهایش نیز نمیتواند دو قطبی بین کار و سرمایه را که در دانشگاه نمود پیدا کرده، به نقطه دیگری منحرف کند.دفترتحکیم وحدت بدون شک نهادی از آن رژیم و ابزاری در دست ارتجاع حاکمیت برای کنترل دانشگاه است. دستگیریهای اخیر اعضای دفتر تحکیم وحدت در راستای اهداف زمان بندی شده ایست که نمونه آن را برای خنثی کردن 18 تیرماه امسال دیدیم؛ امری که فعالین سیاسی دانشگاه به خوبی ازسناریوی سیاه آن خبردارند.تلاش رژیم برای قهرمان سازی با ابزاری همچون بند 209 تنها میتواند روی حبابهای ناآگاهی بخش کوچکی از بدنه جوان دانشگاه موج سواری کند.دفترتحکیم و تمامی نیروهای کذائی اش در مرکزیت و حومه این دو قطبی در کنار جمهوری اسلامی ایستاده و در اینکه نماینده ی بخشی از حاکمیت بوده و هستند شکی نیست.علی نیکونسبتی که در 18 تیرماه جلوی درب پلی تکنیک بست مینشیند ؛امروز هم در آستانه 16 آذر بازداشت است ...اما سوال اینجاست، مگر ایشان همان کسی نیست که اصلاحات را نه تحقق مطالبات دموکراتیک جامعه بلکه شکل متاخر خط امام میداند؟مگر همین نیکونسبتی زمانی یار غار اعضای شورای نگهبان برای ردصلاحیت اعضای انجمنهای اسلامی نبود؟مگر علی نیکونسبتی نبود که پس از کشتار دانشجویان در 18 تیر1387ودر سال 82 "ائتلاف برای جمهوری اسلامی را مینویسد؟نیکونسبتی مگر همانی نیست که با شمشیر حاکمیت و به جرم بازداشت بودن، دانشجویان را برای کاندیداتوری انجمن رد صلاحیت میکند؟ درا ین وضعیت نقش این عزیزان هم معلوم است یکی در بند است دیگری حلالیت میطلبد ،آن یکی چپها را بی اخلاق میخواند تا در نهایت یکی دیگراز این پدیده های چند منظوره پیشنهاد کند صفوفمان را جدا کنیم. قهرمان سازیهای تحکیم با استمداد از وزارت اطلاعات و نهادهای همسو نمایشنامه مسخره ای است که تنها میتواند موجبات خندیدن را برای دانشجویان فراهم آورد.از این رو به تمامی اشخاصی که به مانند جمهوری اسلامی و باندهای دانشگاهی اش قصد دارند دفتر تحکیم وحدت را با الغای حس مالکیت اعتراضات دانشجوئی و رهبر شایسته آن، به جلو فراری دهند و راهی برای نجات خود بیابند؛توصیه میکنیم به جای پیشنهاد دادن و سناریو ساختن برای کمونیستها در دانشگاه ؛تکلیف خود را روشن کنید...حساب کارهایتان با به جیب کدامین ارتجاع و توحش واریز کنیم اعدام در ایالات جورج بوش یا سنگسار در قاموس احمدی نژاد؟.چندی دیگر به 16 آذر نمانده ،بازداشت اعضای دفتر تحکیم در راستای طرح برنامه جدا سازی صفوف اعتراضی برای نشان دادن چهره ای مبارز از اعضای تحکیم و خطری اصلی که از جانب ایشان آژیر میکشد ، تنها میتواند بدنه تهی ومقطعی دانشگاه را به دنبال خو بکشد؛نسیمی که نمیتواند پایه های اجتماعی وطبقاتی در دانشگاه را بلرزاند.آنچه دردانشگاه به شکل اعتراض بالا میرود خواست لغو مجازات اعدام در سراسر دنیاست و تلاش نیروهای چپ این مهم را از نوشتن نامه و جمع آوری امضا به سران حکومت به اعتراضی سراسری با بعدی جهانی برای لغو رادیکال آن تبدیل کرده است.برنامه ای که کمونیستهای دانشگاههای ایران برای کارگران ،زنان و دانشجویان در آخرین دستاوردهای بشریت متمدن جست و جو میکنند ؛تحکیم در مصوبات کنگره آمریکا میبیند.اما چگونه است که تحکیم و فعالینی که زیر علم آن سینه میزنند دمی از مجیز گوئی آمریکا باز نمی ایستند و در عمل برای سرکوب چپ(کمونیستها)پای سفره افطار حاجی بازجوها مینشیند؟ خصلت اپورتونیستی سرمایه داری لیبرال با تعاریفی همچون دموکراسی و حقوق بشر (همانی که در تعاریف خود جائی برای کمونیستها ندارد)ایجاب میکند که در شرایط کنونی و با علم از اوضاع بحرانی ،مسیر حرکت خود را لبه تیغی انتخاب کند که نه سیخ بسوزد ونه کباب،نه گنجی در واشنگتن تب کند و نه حجاریان در تهران لرز. باید به این دوستانی که همچون جمهوری اسلامی شاخصه مبارز شدن و هژمونی یافتن را در بازداشت و دستگیری و موج سواری روی امواج صدای آمریکا میدانند گوشزد کنم که دانشگاه متعلق به جامعه است و جامعه از دیدگاه ما روی لایه های افقی ایستاده نه ستونهای عمودی که با آسانسورهای تبلیغاتی بشوذ از آن بالا رفت.تصویری که شما از چپ (کمونیستها)در دانشگاه میبینید قالبی یخ بر روی آب نیست بلکه تنها قسمتی از کوه یخی است که زیر آب قرار دارد.ریشه های این جنبش از میان آخرین دستاوردهای انسان متمدن تغذیه میشود.سوسیالسم نظامی است که تا کنون برقراری آن را تجربه نکرده ایم و شما احمقانه از تجربه تاریخ میگوئید؛از استالین و مائو میگوئید. تلاش شما برای موجه نشان دادن مرگ انسانیت در عراق و اسرائیل ،در بوسنی و هرزگوین در صبرا و شتیلا و قانا ،در هیروشیما وناکازاکی وتکرارآن در ایران بیهوده است... امروز زمانه دیگری است؛زمانه ای که ارتجاع فاشیست اسلامی از سوئی همچنان از نسل کشی ونابودی انسانها سخن میگوید و آمریکا به اعتراف ژنرالهای 4 ستاره اش بزرگترین شکست نظامی تاریخ خود را درعراق تجربه میکند.دراین میان قرار بود خیلی از اتفاقات به نفع نئولیبرالیسم جهانی بیفتد و نیفتاده است.حفظ وضعیت موجود تنها با امری محال به نام ابتذال و نفی انسانیت امکان پذیر است،شما در این جنگ طبقاتی کجا ایستاده اید و به دنبال چه هستید؟؟

چپ دانشگاه وهوشیاری از فضای پیش رو!

مجموعه فضای دانشگاه به چپ چرخیده و در این شکی نیست که این جنبش همانطور که دربرخی بیانیه های خود دانشجویان نیز آمده، طبقه مجزا ومستقلی نیست بلکه متاثرو عضوی از طبقه کارگر است.تلاش دانشجویان برای پیوند با جنبش کارگری روند رو به رشدی داشته، امااین امر در پیوند با سطح آگاهی دانشجویان و عدم تعادل میان این دو موجبات جدائی و یا حتی عقب ماندگی چپ دانشگاه از جامعه وتصمیم گیری در مقاطع حساس شده است.محافل دانشجوئی پر از تحلیلهای طبقاتی و مارکسیستی است اما این نباید دانشجویان را سرمست کرده و آنها را از فضای مبارزه با راست در همه اشکالش غافل کند.اعلام مخالفت با روشی از مبارزه ،مشی سیاسی و ... همگی از فاکتورهائی هستند که باعث رفرم و صعود جنبش میشود .اما مهمتر ازآن داشتن دیسیپلین در یک فضای مبارزاتی و تحلیل مشخص از محیط است.انتقاد کردن یکی از اصول و سنتهای مبارزاتی رفقای کمونیست بوده و هست و با پیش زمینه عدم سوء نیت محتوم به موفقیت و پیروزی است.پیشرفت چپ و سوسیالیسم در جامعه و به طبع آن دانشگاه چندی پیش و در جریان 16 آذر موجب خارج شدن برخی جریانات از ریل وپرنسیب سیاسی شده بود که مسلما ناشی از وجود یک قطب قوی وسوسیالیستی در دانشگاه و تجمعات آن بود.این نوع رفتارها را ما نقد کرده ایم .در چنین شرایطی که نهادهای بی دست و پائی همچون تحکیم برای ما سر نیزه پرت میکنند شایسته نیست انتقادات و مخالفت با نوعی از رفتار سیاسی، حال متعلق به هر کدام از دسته بندیهای چپ دانشگاه به شکل علنی و در قالب بیانیه هائی با مضمون لغو جبهه مورد نظر صادر شود.کافی است که کمی به کامنتها و پیامهای دوستان دست راستی لیبرال نگاه کنیم .همه ترس آنها در این جمله قابل شهود بود...چپ رادیکال،چپ کارگری پیوندتان مبارک.اینکه چپ دانشگاه خود را در مقابل راست بازسازی و تقویت کند ،راست را به هراس انداخته چه برسد به اینکه رفقا بیایند و خود را مختومه اعلام کنند.داشتن خط سیاسی و نظر شخصی حق مسلم هر کسی است، اما فعالیت گروهی در قالب یک جبهه اعلام شده که افقهای متفاوتی را اعلام کرده و حداقل موجبات رقابتی شدن فضای تصاعدی و گرد هم آمدن عده ای حول محورهای طبقاتی در دانشگاه را فراهم آورده است ،شایسته و بایسته شرایط امروز نیست.با تمامی احترامی که برای رفقای جبهه موسوم به چپ کارگری قائل هستم اما پیشنهاد میکنم خود همین رفقا مطلب پریسا را در مورد(تناقض دو استراتژی، رد پای جنبش دموکراسی خواهی در جنبش کارگری - پریسا نصر آبادی ٢٠٠٧ - تیر ١٣٨٦ ) را بازخوانی کنندو ببینند چیزی که خود زمانی در اعلام ان توافق نظر داشته اند تا چه حد رعایت کرده اند؟ جای رفرم در رفتارهای شما کجاست؟ در طرف دیگر،از اینکه این رفقا به دلیل وجود مشکلات لاینحلی ازاین جبهه جدا میشوند هیچ مشکلی نیست ولو اینکه از مبادیان آن باشند اما اعلام این موضوع که این جبهه منحل و مختومه است نه تنها معقول و سنجیده نیست بلکه تقض آشکار حقوق سایر رفقائی است که خواه موافق و خواه مخالف ایشان ، خود را متعلق به این جریان میدانند.باید با این نوع برخوردها از جانب هر دو طرف این بیانیه که درآن حقوق دموکراتیک فعالین به رسمیت شناخته نمیشود مقابله و انتقاد کرد.